Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου 2014

Κ. Λουράντος: «Επιτέλους ας πούμε ένα ΟΧΙ πριν να είναι αργά!»

«ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ... ΑΣ ΒΡΕΘΟΥΜΕ ΣΕ ΜΙΑ ΚΟΙΝΗ ΠΟΡΕΙΑ ΚΑΙ ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΕΝΑ ΟΧΙ ΠΡΙΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ...»

Κάθε μέρα που περνάει , απολαμβάνουμε ... νέα κόλπα από την Κυβέρνηση.

Και εμείς απλά παρακολουθούμε διότι .... «δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα» αφού το ωράριο είναι χύμα, όποιος θέλει ανοίγει και κλείνει κατά το δοκούν, κάποιοι έχουν υπογράψει ατομικές συμβάσεις με τον ΕΟΠΥΥ, άλλοι κάνουν εκπτώσεις και διακινούν φάρμακα μέσω e-pharmacy και γενικά είμαστε ... μια ωραία ατμόσφαιρα!!!

Έφθασε η στιγμή (θα έλεγα αργήσαμε) να προσπαθήσουμε να ενεργοποιηθούμε συλλογικά αν πράγματι πιστεύουμε σε κάτι τέτοιο.





Η τελευταία Γενική Συνέλευση του ΦΣΑ αποφάσισε να γίνει ψηφοφορία για το ωράριο λειτουργίας των φαρμακείων, ώστε να αποτυπωθεί η θέληση ΟΛΩΝ των μελών του και όχι μόνο αυτών που ήταν παρόντες στην συνέλευση... Μάλιστα αποφάσισε η ψηφοφορία αυτή να γίνει με ηλεκτρονικό τρόπο.

Το Διοικητικό συμβούλιο του Συλλόγου κατά ... πλειοψηφία (!) αποφάσισε να υλοποιήσει την απόφαση της Γενικής Συνέλευσης, αφού πρώτα πραγματοποιήσει μια πιλοτική ηλεκτρονική ψηφοφορία ώστε να διαπιστώσει την απόλυτη επιτυχία αυτού του εγχειρήματος.


Η επιτυχία της αποτύπωσης της θέλησης των μελών του συλλόγου, αποτελεί το πρώτο βήμα για την αντιμετώπιση του μεγάλου προβλήματος του κλάδου, που ειδικά στην Αττική λόγω μεγέθους αλλά και διαστρωμάτωσης, απειλεί να πλήξει καίρια την ενότητα του συλλόγου...

Η σημερινή κατάσταση του χάους που έχει δημιουργηθεί από τα διευρυμένα ωράρια και την προσφυγή φαρμακοποιών στους Δήμους για την αντιμετώπιση του προβλήματος, πρέπει να σταματήσει. Και αυτό, κατά την άποψή μου, δεν μπορεί να γίνει αφήνοντας το πρόβλημα να μεγεθύνεται, όπως μια αρρώστια που στο τέλος, αν δεν αντιμετωπιστεί κατάλληλα, κυριεύει και καταστρέφει τον οργανισμό.
Ο κλάδος χρειάζεται συμπόρευση και κοινή δράση ... Και η συμπόρευση ξεκινά από την συνεύρεση ... Πως θα βρεθείς με κάποιον που σε χωρίζει μια απόσταση, όταν δεν κάνεις ένα βήμα μπροστά και ο άλλος ένα βήμα πίσω; Ή το αντίθετο... Πως θα συνθέσεις και θα συνενώσεις όταν ξεκινάς με ... αντιθέσεις που καθιστούν τις οποιεσδήποτε σχέσεις αγεφύρωτες ;

Οι φαρμακοποιοί δεν είμαστε ξεκομμένοι από την κοινωνία ... δεν ζούμε σε άλλο κόσμο. Οι υπόγειες διαδρομές του παρελθόντος πρέπει να εκλείψουν και αν πράγματι θέλουμε να αντισταθούμε στον αφανισμό μας θα πρέπει να δούμε την σωτηρία μας ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΥΝΟΛΟ. Οι κομματικοί εναγκαλισμοί και οι Κυβερνητικές συμπλεύσεις πρέπει να φιλτράρονται και να μην ποδηγετούν το σύνολο.

Ας είμαστε εμείς αυτοί που θα «ξυπνήσουμε» έναν τρομαγμένο λαό, που διανύει ιστορικές για το μέλλον του στιγμές...

Η μεσαία τάξη, στην οποία ανήκουν τα φαρμακεία, συνθλίβεται και εξαφανίζεται. Το τρίπτυχο πατρίς – θρησκεία- οικογένεια είναι πλέον όρος πίσω από τον οποίο κρύβονται όχι κοινωνικά-θρησκευτικά-εθνικά συμφέροντα αλλά και καθαρά ατομικά.
Μπορούμε να ενωθούμε σε έναν κοινό στόχο σύμφωνα με τα ΣΗΜΕΡΙΝΑ δεδομένα και ας αφήσουμε κάποιους ελάχιστους στον κόσμο τους. Γιατί το αύριο πλέον εξαρτάται από το σήμερα και όχι από το χθες και οφείλουμε να το αντιμετωπίσουμε με περίσσεια ειλικρίνεια και αμοιβαίες υποχωρήσεις ... χωρίς λευκές ψήφους ... αποχές σε ψηφοφορία και ανούσιες αντιπαραθέσεις!
Γιατί η Συλλογικότητα στηρίζεται στην ειλικρίνεια και στην αλληλοβοήθεια. Στην πίστη ότι όλοι μαζί μπορούμε αυτό που δεν μπορεί ο καθένας μόνος του. Αλλά κυρίως στην πίστη ότι μπορούμε να αντισταθούμε...
Ας ενεργοποιηθούμε σαν κλάδος συλλογικά και ας πούμε επιτέλους και ένα έστω ΟΧΙ σε αυτά που μόνοι τους προδιαγράφουν για εμάς...

Διαφορετικά δεν χρειαζόμαστε ούτε Σύλλογο ούτε Δ.Σ. ούτε Πρόεδρο, αλλά διαχειριστικό γραφείο και διαχειριστή ... και εγώ τουλάχιστον ως διαχειριστής σίγουρα δεν είμαι ο καταλληλότερος ...

Κ.ΛΟΥΡΑΝΤΟΣ