Πέμπτη 17 Απριλίου 2014

Ηλίας Χαλιγιάννης: Σκέψεις και ερωτηματικά προς τους «ταγούς» του κλάδου

Δεν είναι λίγοι αυτοί οι οποίοι υποστηρίζουν ότι η κριτική – στις μέρες μας -  ασκείται πολύ εύκολα. Καλοδεχούμενη. Χρήσιμη. Τις περισσότερες φορές χρησιμοποιείται για να καυτηριάσει πράξεις και συμπεριφορές. Λιγότερες φορές για να επιβραβεύσει. Άστοχη και άδικη κάποιες άλλες. Αυτό όμως που διαπιστώνουμε για μία ακόμα φορά, είναι ότι η κριτική αποδεικνύεται ευκολότερη από την ανοικοδόμηση. Τι αξία τελικά έχει μία κριτική που δεν συνοδεύεται από προσπάθεια ανοικοδόμησης; Όταν μάλιστα η ίδια δε δικαιώνει στο ελάχιστο αυτόν που την ασκεί αλλά προβληματίζει τους αναγνώστες και ακροατές της ως προς τους απώτερους σκοπούς της, τότε μετατρέπεται σε αυτό που αποκαλείται “λάσπη”.

  Κατ’ αυτό και μόνο τον τρόπο θα μπορούσα να ερμηνεύσω το...






... παραλήρημα της επιστολής του Ταμία του ΠΦΣ στο πρόσωπο του Παναγιώτη Ζαρογουλίδη. Παρ’ όλο που θα περίμενε κανείς από ένα μέλος του ΔΣ του ΠΦΣ να αποδώσει τα εύσημα στο συνάδελφο για την ευστοχία της δράσης του στο θέμα των παρακρατήσεων οι οποίες μάλιστα στραγγαλίζουν οικονομικά εδώ και καιρό μία σημαντική πλέον μερίδα του κλάδου, δυστυχώς, για μία ακόμα φορά γινόμαστε μάρτυρες μικροσυνδικαλιστικών συμπεριφορών και πράξεων που δε συνάδουν με την προάσπιση των συμφερόντων του κλάδου.

 Τελικά τι ήταν αυτό που ενόχλησε περισσότερο τον κ. Ζήκα; Το ότι αποδεικνύεται πως η επιτυχημένη συνδικαλιστική δράση δε χρειάζεται να επινοηθεί μέσω πολύμηνων εγκεφαλικών διεργασιών αλλά μέσα από ελάχιστες και σωστά στοχευμένες αποτελεσματικές παρεμβάσεις ή μήπως το ότι η Πανελλήνια Φαρμακευτική Συμμαχία διαθέτει στους κόλπους της στελέχη από όλο το φάσμα της διαστρωμάτωσης του κλάδου που οι ίδιοι ασχολούνται βιωματικά με το συνδικαλισμό, έτσι ώστε να προασπίζουν τα συμφέροντα και των οικονομικά ασθενέστερων συναδέλφων (“μικρά” φαρμακεία);

  Μήπως από την άλλη αισθάνεστε ότι σας “κλέβουν” τη δόξα ως προϋπόθεση για τη “διαιώνιση”; Μάλλον ο συνδικαλιστικός στίβος δεν είναι ο κατάλληλος χώρος για να την επιζητείτε πλέον. Τα πρόσφατα παραδείγματα άλλων συναδέλφων αποτελούν τρανό παράδειγμα ότι μόνο εις βάρος του Κλάδου μπορείς να μετουσιωθείς από ουραγό σε ταγό. Διότι σε αυτόν το δυστυχισμένο επαγγελματικό κλάδο η πλειοψηφία των “ταγών” αποδείχθηκαν ουραγοί και σε σκέψη και σε δράση. Στο προσκήνιο αλλά και το παρασκήνιο…

  Τελικά ποιό λάθος κάναμε ως Κλάδος και χάσαμε την εμπιστοσύνη αλλά και την αισιοδοξία μας; Σίγουρα, ένα από αυτά υπήρξε το γεγονός ότι συνεχίζουμε να εστιάζουμε μόνο στα αποτελέσματα, βλέποντας έτσι τη σύγχυση και το χάος…

Παραμένουμε όμως τυφλοί ως προς τις αιτίες… ας ανοίξουμε τα μάτια μας επιτέλους. Σύντομα…


Χαλιγιάννης Ηλίας