«Η παρουσία φαρμακοποιού ... εξαγνίζει τον χώρο και ... ανοίγει πληγές» !!!
Σε διάφορες τοποθετήσεις και ιδέες που αποβλέπουν να βρεθεί μια κάποια λύση στα προβλήματα της διάθεσης των φαρμάκων ή συμπληρωμάτων διατροφής από άλλα κανάλια, υπάρχει πάντα και μια ... τελευταία πρόταση : η παρουσία του φαρμακοποιού εκεί ώστε να ... εξαγνίζεται ο χώρος και να μην υπάρχουν αντιδράσεις από μέρους μας.
Το ίδιο ακριβώς αναφέρεται σήμερα στην Καθημερινή ως ... «πιθανός συμβιβασμός»...
Αναφέρεται σε σχετικό άρθρο: «Κατά πληροφορίες, το σημείο συμβιβασμού θα εξευρεθεί μέσω μια νέας, μικρότερης της σημερινής, λίστας φαρμάκων, των οποίων η διάθεση θα επιτραπεί και εκτός φαρμακείων, με ή χωρίς την παρουσία φαρμακοποιού»...!
Εχω εντελώς αντίθετη άποψη από αυτούς που υποστηρίζουν ότι τα προϊόντα του φαρμακείου μπορούν να δίνονται και από άλλα κανάλια διανομής, αρκεί να υπάρχει εκεί φαρμακοποιός ... Πιστεύω πως αυτή η άποψη υποβαθμίζει εντελώς το κύρος του φαρμακείου , αποσυνδέει το φάρμακο από τον χώρο του που είναι και πρέπει να είναι το φαρμακείο... και ανοίγει πληγές που δεν πρόκειται να κλείσουν ποτέ.
Στην πραγματικότητα , με τη λογική της ύπαρξης φαρμακοποιού στα σημεία πώλησης, το φάρμακο αποσυνδέεται από το φαρμακείο και επιτρέπει σ’ αυτό να «σέρνει» τον φαρμακοποιό σε όποιο σημείο διατίθεται... Ποιός μπορεί να φανταστεί π.χ. φαρμακοποιό σε βενζινάδικο, σε περίπτερο, ή σε super market… επειδή εκεί έχουν τοποθετηθεί κάποια προϊόντα φαρμακείου ... και να έχει ... σώας τας φρένας;
Το φαρμακείο σαν χώρος υγείας, τον οποίο υπηρετεί ο επιστήμονας φαρμακοποιός, είναι αδιάρρηκτα συνδεδεμένος με την υγεία και τα προϊόντα της , είτε πρόκειται για συμπληρώματα διατροφής είτε για φάρμακα είτε για άλλα παρεμφερή προϊόντα...
Μέσα σε αυτό άλλωστε τον χώρο αναδεικνύονται και γίνονται γνωστά με το κύρος του χώρου και τις γνώσεις του φαρμακοποιού. Και μέσα σε αυτόν τον χώρο ο φαρμακοποιός οφείλει να εργάζεται και να ασκεί το λειτούργημά του... απερίσπαστος και απαλλαγμένος από ... υπαλληλικές πιέσεις , όπως προβλέπεται και από το ευρωπαϊκό δικαστήριο της Αστούρια.
Κωνσταντίνος Λουράντος
